Benim adım çocuk Şiiri - İlyas Kaplan

benim adım çocuk
bir kahraman kadar yürekli olamadım henüz.

koca bir devletin milyonlarca kilometrelik sınırlarını
yeniden çizecek kadar büyük bir adam
herkesten daha şerefli
herkesten daha delikanlı
herkesten daha cesur…
olamadım

Allah’a yemin ederim ki
bu şehirler ,caddeler , sokaklar
bir şekilde yaşadığım şehirler ,caddeler ,sokaklar değil

kurşun attım ,kurşun yedim
üzerimden uçaklar ve helikopterler geçti
ilk bombayı bıraktıkları an çıkan ince ses ile
patladığı an arasında kopan kıyamete şahit oldum
vuruldum

tek başıma
bütün dünyaya meydan okuyorum
tıpkı selahaddin gibi
kalpleri mühürlü olanların anlayamayacağı,
karadan gemileri yürütenlere inanmayanların idrak edemeyeceği
bir isyan bu ,
bir başkaldırı bu

çanakkale’den hiçbir farkı yok.
çeçen mücahitlerine benzer
etiyopya, sudan , somalili gençleri andıran
beyaz dişli parlak gözlü habeşli gibi
doğu türkistanlı yiğit uygurlu gibi
suriye’nin aslanları,
filistinin çocukları
dicle fırat gibi

benim adım çocuk
güneşi doğacak bir ülkenin evladıyım ben
yüreğim bir kuyuya düşmüş
sabahı gösteriyor bana yıldızlar.

bir çivi gibi zihnime çakılı
çok sıcak umutlarım vardı
suriyede ,ırakta katlettiler onları

suçumu coğrafyamda taşıyorum.
akmayı özledim
yanımda akıp giden ırmaklar gibi
kalbimi mesken tutmuş
serin bir rüzgar dokunuyor yüzüme

huzursuzum ...
düşüyorum yapraklar gibi
zamansız açan çiçeklere benzer
dökülüyorum
içimden bir ismail yükseliyor
benim gibi

redfer