Benim Şiiri - Serdar Şimşek

Kemirir tüm bedenimi yalnızlığım
Bilinmez ki bir şans isteyen değil, şans verenim.
Bordrosuz işçi çakıştırırım yüreğimde
Askeri bir aşkla yaşatırım sevdamı,
Üstelik pirim vermem arkamdan konuşan şerefsizlere…

Delice akıntıya karşı kürek çeken benim,
Yağmurda ıslanmadan yürüyen,
Bataklıkta batmadan koşan,
Dikenli yollardan gülümseyerek geçen benim.
Çünkü bilirim bende bütün yollar yâre çıkar.
Yardandan öğrendim de yarattım aşkımı.
Artık yara-adanan da benim.

Yeri gelince tetik tutmasını da bilir parmaklarım,
Hayallerine sığdırmaya çalışma beni,
Hayal ettiklerini sana bahşeden benim.

Senin anlayacağın bu aşkta sana ait olan hiç bir şey yok aslında
Sahip olduğunu düşündüğün her şey benim.

O zaman an gelir dayarım namluyu kafama,
Anla ki o tetiği çekip bu sevdayı toprağa bahşedecek parmakta benim.

Her şey bu kadar benim iken alır kefeni üstüme giyer senden çekip giderim
Gördüğün her yerde ah çekip yıkılacağını bildiğim adam var ya!
Sana asla eyvallah etmeyecek bilirim.

Çünkü o adam da benim!