Beni yoruyorsun Şiiri - Orhan Hatıl

bu tehna gecedeki yalnızlıklar
sorgusuz akşamlarımda sana gebe ondan
rüya dolusun ismini anmak beni yoruyor inan
beni yoruyorsun
dudaklarındaki sözcükleri duyduğumda eriyorum
belli etmiyorum sen anlıyorsun
korkuyorum bir ümit pencesinde kaybolmaktan
gözlerinden korkuyorum
beni yoruyorsun inan
sıcak ve beyaz yüzün her dikildiğinde
karanlık geceme
beyazdır bütün düşlerim
beni yoruyorsun inan
romantizimin en yüksek ürkekliğinde geziyorum işte
otobüslerin ve ışıkların yalancı vadisinde
kordon boyu açılınca ufukta
kalbimdeki dünya büyütüyor seni
ıslak çimenlerin yumşaklığındaki merhametle kucaklamak istiyorum aşkı
beni yoruyorsun inan