/bunca ölüm varken
insan kendine ağlayabilir mi? /
bu gece sen uyurken
bilmiyorsun
kaç ölüm çiçek açtı
ak bulutlar'dı kefeni
kaç kurşun vardiya değişti
kaç anne mezar kazdı
hiç kapanmamış gözleri ağıt yağmuru
kırmızı bir ülkeden geçiyorum
mevsimi yok
çocukları yok
sesin izi bile yok
simsiyah bir tül örtüyor eskimiş yüzleri
bu gece sen uyurken
bilmiyorsun
mavi göklerin kirleniyor
kan ve savaş dalgıçları onlar
ellerinde ebruli ölü çocuklar
toprak son sığınak Eylül sıtması
korkuyorum insanların vahşetinden
özgürlük korkutuyor artık beni
korkuyorum demokrasiden
çünkü,karanfil dağlarım var benim
savaşmayı bilmem
/tanrım! yalnız çocuklar için ölebilirim
annemin kalbi barut fıçısı/
beni yetim oyuncaklar ülkesine gömün
ey! kıtalar ötesi
S/ilahlar tutuştursun cehenneminizi
Kayıt Tarihi : 29.8.2013 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uçurtması gözyaşlarına takılmış eylül çocukları
en masum düşünceleri bile acımasızca
gülümsemeye eğitimli gözlerimizden
sağanak yağmur gibi yaşlar akar
iğdiş edilir sevgi sözcükleri
bir kuş yuvasında katledilir
bir delikanlı bir köşe başında yığılır
bir annenin feryadı yankılanır göğümde
korkularımın fethidir yaşama dair
korkularım önüme yığılır
kayıtsız kalmadığım bu güzel şiiri tam puanımla kutluyorum, listemde
o yüzden çok rahat okunuyor
benzetmelerle güzellik katılmış
tebrik ederim
TÜM YORUMLAR (9)