Beni Vur Şiiri - Dilara Yıldırım

Bana bir bahane sun
yaşamak için nedenim olsun.
gözlerimin kan çanağı sessizliklerine
bir damla uyku dokunsun.
sebepsiz,nedensiz,sessiz,sensizim artık...
bana bir yalan anlat
öyle bir inandırki beni bu kahpe düzenin yaşanası olduğuna
son demde ömrüme ömür kat.
sen benim çarelerimdin,
son umudum, ilk vurgunumdun.
yarım bıraktın cümlelerimin imlasız,anlamsız,inançsız çırpınışlarını.
içime sığdıramadığım bir ben bıraktın bana.
koydum kenara kendimi,
sana yer açtım uçsuz bucaksızlıklarımda.
inandır beni hayatın varlığına, baharın gülen yanları olduğuna
ve sonbaharın ayrılık değil ölüm mevsimi olmadığına...
kandır beni.
inandır.
senden duyacağım her cümleye
Muhammed'in Rabbına inandığı gibi,
Mecnun'un Leyla'sına taptığı gibi,
İsa'nın çarmıhındaki son tebessümü gibi
inanmazsam vur beni.
gideceksen de vur.
nefes alarak öldürme,
karanlıktan çocuklar gibi korkuyorum.
dokuz kat toprağa bağışlama beni.
ışıl ışıl gideyim.
tutuştur,yak,kavur...
yüreğimde ki mermi yetmedi öldürmeye
beni önce
iki kaşımın ortasından vur
sonra hala bebek kokusu duran boynuma dola saçlarını.
beni ya öldür
ya durdur...
yeter ki gitme
kal,kan kustur.
beni ya inandır
ya öldür
ya da durdur.
yoksa ben ilk seni vuracağım
sonrasını bilemem...
ya nefesim bir büyük çığlıkta durur
ya bu deniz kudurur
yada hayat bu mısrada son bulur...