Beni üzme can. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Ömrüm boyu hep üzülüp ağladım,
Hiç gülmedi yüzüm beni üzme can..
Bayramlar da bile kara bağladım;
Çoktur ağrım sızım beni üzme can.

El bayram ederken ben gam yastayım,
Zehir kadehinde altın tastayım.
Dertler çırak oldu bense ustayım;
Kara alın yazım beni üzme can.

Acı arkadaşım,baykuş sırdaşım,
Yaralı yüreğim çileli başım,
Sel gibi çağladı durmadı yaşım;
Kurumadı gözüm beni üzme can.

Felek dersen dalım budağım kırdı,
Dostlar geniş günde hatırım sordu,
Dara düştüm hepsi arkamdan vurdu;
Sana geçti nazım beni üzme can.

Etem-i yim doğduğuma pişmanım,
Can dediğim canlar oldu düşmanım.
Gönlüm buz keserken yanar sol yanım;
Bitmiyor marazım beni üzme can.

18.10.2014.ANKARA