Gömdüm.
Kinimi, acımı, zehrimi gömdüm
Gömdüm gömmesine de,
Yetmedi toprağı bile zehirledim
Ümidi kesmiştim benden.
Sokakta Hep Sonradan şarkısına bile yetişememiş,
Susmuştum şikayet etmeden.
Şikayet edende olmamıştı.
Sessizdi,
Bende ses etmedim,
Öylece herşeye sessizdik işte.
Varisli bacağım arada sızlamasa,
Yaşadığımı da hissetmeyeceğim.
Büyüdüğüm zamandan da bahsetmeyeceğim
Sefalettende,
Şiddettende,
Annemden de bahsetmek yok.
Altımı ıslatmakta yok,
Bileklerini kesmekte yok.
Gülmekse hiç ama hiç yok.
Şimdi bi başka buldum büyüklüğümü
Suçlu gibi,
Unutmuş gibi çocukluğumu,
İntikam ister gibi
Tükettim kendime söylediğim tüm yalanları.
Biraz, sarhoş oldum sanki,
Ama şerefe demek yok.
Gün agardiginda gerçekler yine aynı mi kalacak?
Zamanın izleri kalacakmı yüzümde?
Taş gibi sertlesirken kalbim yine mi gidiyorum
Şimdi benim sıram
Otobüs terminalinde uğurladım kendimi
Beni terk ediyorum
Kenan Şekeroğlu
Kayıt Tarihi : 10.4.2021 15:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!