Beni Söyler Şiiri - Yavuz Değirmenci

Garip açken yağlı börek yiyemem
Yüreğim dağlayan kor beni söyler
Doğru olan lafa yalan diyemem
Ruhumda çağlayan ar beni söyler

Yarensiz sofraya balı istemem
Huzursuz yuvaya malı istemem
Gövdeden ayrılmış dalı istemem
Kalbimin sahibi yar beni söyler

Verdiği resmini hala saklarım
Gece gündüz demez bakıp yoklarım
Koynumdan çıkarıp öpüp-koklarım
Elden sakladığım sır beni söyler

Ardından koşmuşum kocaman hiçin
Kader beni seçmiş, bilmem ki niçin
Adım adım gezip hep onun için
Çiçek topladığım kır beni söyler

Sevda kapısın da durdum gitmedim
Bülbül-ü şeydaydım sustum ötmedim
Kırk yılda bir kere sitem etmedim
Külüne sarılan nar beni söyler

Geçti Yaz aylarım birden güz oldu
Güneş erken battı akşam tez oldu
Sinem yangınlarda, yürek buz oldu
Közde erimeyen kar beni söyler

Dikenine kızıp gülü kesemem
Sinemi kanatsa bile küsemem
Gülşenimden başka ele esemem
Yürekte tıklayan zâr beni söyler

Felek tokmağını vurdu başıma
Gamdan köprü kurdum akan yaşıma
DEĞİRMENCİ yazın mezar taşıma
Eşildi toprağım,yer beni söyler