Beni Şiirde Tanı Şiiri - Zeki Günay

Sen kanma el dilinden, çıkan her söze,
Arkadan konuşur, güler yüzlüdür yüze.
Eğri yoldan çıkan yok, giden var mı? düze,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

El dili kırk takla, biri kırk satır eder,
Dost görünen, yusuf kuyusuna kadar gider.
Zaten dost sandığın, seni kuyuya iter.
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

Yar dediğin, yaraya sürülen bir merhem,
Kimi derde şifa, kimi zehirli elem.
Hakiki yar olan kim, söyle nasıl bilem,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

Canından çok seversin, canın canan arar,
Gözlerinden akan yaşlar, tenini sarar.
Yarda, dostda, veremezsin doğru bir karar,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

Canı yanınca, can yakmak ona dert olmuş,
İlkbaharda açmış çiçek, kış olmuş solmuş.
Gül kıskanan bülbül, gidip goncaya konmuş,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

Dünyalık arayan kullar, dünyaya bakar,
Sakın dünya deyip geçme, kırk oluk akar.
Duvarları yosun, kulu sarmalar sıkar,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

Kadında dokuz nefis, erkekde bir eder,
Bir nefis kir olur, dokuz nefise gider.
Dokuz nefis kirlenir, bir nefiste dert der,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

Baba cennet kapısı, ana cennet kokusu,
Allahtan korkarsan, yok cehennem korkusu.
Aşkın muhabbetin, kalpten gelir duygusu,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

Aşk kimini maşuk eder, kimini deli,
İns öyle değil mi? deliden çıkar veli.
Kırk akıllının, kuyuda ne gezer eli,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

Kul Zeki nedir halin, beden sine üryan,
Gözlerden kanlı yaş akar, yüzün püryan.
Cehennem der ki? bin yıldan üç bin yıla yan,
Bakma el diline, beni şiirde tanı.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY