Beni Sana Gömdüm Şiiri - Hümeyra Yılmaz

Yedi kat gömdüm yüreğimi yüreğine
kefenimin cebine sığan sadece
hasretinin ayazında buz kesmiş ellerim
ve sana söyleyemediğim cümlelerim...

yetişemediğim zamanın gölgesinde
güneşine hasret kaldı saç diplerim
şimdi yedi kat altındayım yüreğinin
köklenmek filizlenmekti niyetim
oysa toprağında daha çok üşümekteyim...

sızlayan kemiklerimin arasından
süzülen ışıkla kamaşmıyor
alışsa da karanlığın siyahına gözlerim
acılardan acı beğeniyorum
ve bekliyorum
kırıldı kırılacak
artık çıyanların doladığı ince belim...

nasıl da hevesliydim sen de ölmeye
ve beni sana gömdüm
ama şimdi
avazıma emanet suskunluklarım
sadık bir dost gibi

sustukça ağlıyorum
sustukça ölüyorum
hem de diri diri...

a n l a _ şimdi yedi kat dibindeyim yüreğinin
köklenmek filizlenmekti niyetim
oysa toprağında daha çok _ ü ş ü m e k t e y i m...