Beni merak mı ettiniz

Macarlarlı recep
Görüvermiş bir gün örenli fatma’yı
Görüvermiş bakışlarında bir sevgi çiçeği
Hilesiz bir aşkın meyvesi
Bin dokuzyüz kırk dörtte
Basmışım ilk çılığı kucağında babaannemin
Sonra hatırlıyorum sokakta
Evcik, damcık oynadığımı
Hatırlıyorum akşamları sübhaneke’den başlayıp
Ulaştığım günleri elemtere’ye
İbadetin beş vaktini
Farzını sünnetini
Babamdan öğrendim hepsini.

Artık yedi olmuştu yaşım
Yıpranmış feracesinden
Bir torba dikti anam
Ağabeyimden kalma bir kaç defteri, kitabı
Açarcasına bir umudun kapısını
Yerleştirdi torbama:
“oğlum, okula gideceksin yarın” dedi
her harf bir pencere gibi aydınlatmıştı dünyamı
bir kelime, bir cümle, hikaye derken
kitaplar okudum kalın kalın
çürüklüğünden habersiz
üstüne oturduğum dalın.
Marks bir kuram bulmuştu
Hep bir olacakmış zamanla
satın alma gücü
yaşama tarzı insanların
Sonra Lenin geliştirerek bu buluşu
Bayrak oldu Moskova’da dalgalanan
Soluverdi babamdan öğrendim ahret görüşüm
Koşarken peşinden bu yeni düşün
Sezinlenmeden bu koşuşun hedefsizliğini
“çalışın” dediler
“kendi cennetinizi kendiniz kurun! ”
yorgun günlerimin umut kapılarında
hep bu sesi duydum.
E inandığım
Tanrı gibi inandığım bu ideloji,
İlk fesini yaktı abamın
Sonra tarlalarını aldı dedemin dayakla
Sırasıyla şalvar, yaşmak,
Okul kitap derken
Adıma geldi sıra 1975’te
“Sen misin madenciler kıralı? ”
“sen misin
Marksist-Leninist içerikli şiirler yazan? ”
Emniyet müdürü komitov’un kırbacından
Sorular doğuyordu şırak şırak
Her kırbaç izinden komünizmin kanıydı akan
Ve komitov’un kırbacı şıraklıyordukudurmuşcasına
Ve haykırıyordu çoban köpeği gibi
“mademki besleniyorsun ekmeği ile bulgarın
taşıyamazsın Türk ismi! ”
“sen değil, mezardakiler bile değiştirecekler isimlerini! ”
evet mezardakiler kurtulamadı vahşetinden canavarın
mezarların eski taşları
çakıl oldular, yeni yollara
yeni taşlar dikildi Hasan’lara Asen
Hüseyin’lere Hristo diye
Eski elbiselere yeni yama gibi
İnsanlık vadeden ideolojinin caniliğiydi
Gecelerin koynundan gösteren azılı dişlerini

Nehirlerin akıp giden suları
Kurtuluşu fısıldadı bana
Kurtuluşu hatırlattı
Sınırların engellerini tanımayan kuşlar
Dalından kopan yapraktım sonbaharda
Dere taşlarına çarpan esen rüzgar önünde
Ne ölebildim
Yatmak için inançsızlığımın mezarına
Ne de görebilmek için gerçekleri
Diri kalabildim

Kanımda dedemin inatçılığı var ya
Yaradı işe
Dedem Aladağ’a götürmüştü günlük güneşlik bir günde
Gün batımında göstermek için
Selimiye’nin ışıldayan kubbelerini
Ve demişti:
“Türklük o kubbelerden öte güçlüdür, oğlum! ”
ve tek amacım
hayal meyal hatırladığım o kubbeler olmuştur.

Bir yol seçtim ölümün kucağından geçen
Özgürlüğe
İçimde yuvalanmış yılların özlemi
Siper oldu yolumda
Ben yürüdüm hayal meyal ışıyan kubbelere doğru
Ve yirmi dokuz Kasım günü
Bin dokuz yüz seksen dört günü
O kubbeler
Yenilmezliğimin simgesi
Ulus anlayışımın gururu
Dimdik karşımdalar
Türklüğümün yüceliği fethetmiş gökleri
Baktım yıldızlarda elleri
Ben secdeye durdum
Öpeyim dedim özgürlüğü torak ana’da

Ama susmadım
İki milyonun feryadını getirmiştim beraberimde
Ezilişini, katledilişini getirmiştim kardeşlerimin
İnsan değil, yaraydım ben, kanayan.

Merak mı ettiniz beni
Bencilliğin, ırkçılığın dışında
Kendisinden çok insanları seven
Yedirmeyen hakkını kimseye
Bir insanım ben
Sağımı solumu sormayın
Bu gün bin dokuz yüz seksen sekiz
Günlerden Pazar, yirmi bir Ağustos
Ben vatanımda vatansızlığın üzgüsünü çekerim hala
Beni merak edenlere bir çift sözüm var
Ben Türk olduğumdan
Sevdiğimden ay-yıldızlı bayrağı
Vatanımdayım
Anam beni burada doğurduğundan değil
Merak mı ettiniz beni
Ben buyum işte…