Aşk bir kapalı hudut, kimse onu aşamaz.
Beni o soğuttu, artık kimse ısıtamaz.
Nisanın yağmurunda ıslandım, beni kimse kurutamaz,
Bu nasıl ayrılıktır, beni kimse anlamaz.
Bir yolda kayboldum ki beni kimse bulamaz,
Bir gece vaktindeyim, kimse aydınlatamaz,
Karanlık pencereyim, kimse perde açamaz,
Bu nasıl ayrılıktır, beni kimse anlamaz.
Sen öldün artık, bu kalp seni aramaz,
Derinlerde mezarın, arasa da bulamaz,
Benim yanımda iken kimse seni anamaz,
Bu nasıl ayrılıktır, beni kimse anlamaz.
Sen yoksun lakin hiç kimse yerine konamaz,
Bir kez kırıldı mı kalp, eski gibi olamaz,
Seni ısıtamadım ama kimse ben gibi yanamaz,
Bu nasıl ayrılıktır, beni kimse anlamaz.
Daha da anlatmayayım, buna kalp dayanmaz,
Lakin o arasa da eski ben bulunmaz,
Benim gönlüm öyle kolay alınmaz,
Bu öyle ayrılık ki, hissetmeden anlamaz....
Kayıt Tarihi : 11.9.2020 19:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
24.03.2019 da yazıldı....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!