Beni Kim Sevsin Şiiri - Ali Borabey

Hayat yüzü görmedim ben bu dünya da
Babam vardı yetim, anam vardı öksüzdüm
Üşüdüm, soğuktan değil sevgisizlikten
Üzüldüm bir kız için değil ailesizlikten

Beni kim sevsin, anam babam sevmemiş
Beni kim istesin, anam babam istememiş
Beni kim sarsın, anam babam sarmamış
Beni kim anlasın, anam babam anlamamış

Seni seviyorum deme o yüzden inanmam
Seni istiyorum deme o yüzden inanamam
Seni bekliyorum deme o yüzden inanmam
Seni iyleştiririm deme o yüzden inanamam

Düştüm tek başıma kalktım ayağa
Kanlarım kurudu elbise altlarında
Gören duyan bilen olmadı daha
Bakar kör insanlar vardı etrafımda

Ana, baba, gardaş, merhametsiz insanlar
Siz hiç kendi yaralarınızı sardınız mı ?
Ağrılı sancılı o geceler de çok ağladınız mı ?
Kapıda kitli değildi ama merak eden yoktu.

Ben çok sevdim anamı babamı gardaşımı
Onlar için gözümü kırpmadan verirdim canımı
Can vermek değilde can almaları
En çokta bu yaktı içimi acıttı canımı

İyi olduklarını bileyimle olurmu yahu
Alınmıştı sanki analık babalık duygusu
Benden uzakta dursunlar olsunlar mutlu
Ne kadar acımasızdı bu hikayenin sonu

Üzülür gibi yapar umursamazlar
Allahım affet dayanamadım yazdım
Dolup taştı derdimle mısralar
Affet mezarımı kendi ellerimle kazdım

Yalandan da olsa sevmediler bizi
Zorda olsa okşamadılar saçımızı
Yedirme içirme giydirmeydi bildikleri
Galiba bizi sevmeyi unuttular gibi

Olsun alıştım ben yalnız yaşamaya
Erken başladım hayatla savaşmaya
Kader beni anasız babasız yaşatsada
Pes etmedim devam ettim bu yollarda

Kimseye ihtiyacım yok Allah'tan başka
Onun koruması da sevmesi de bir başka
Benzemez Ne anaya ne babaya ne gardaşa
Ne dert ne tasa Allah yeter bana