Beni Kaybettin Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sen beni kaybettin artık.
Ölme diye çok direndim,
Bitme diye tutundum anılara.
Oysa sen,
Ellerinle sapladın
En paslı hançeri yüreğine.

Artık gece yarısı çalmayacak telefonların.
Her ağladığında gözünden öpülmeyeceksin.
Yanaklarından süzülen yaşları
Bir yanak değil, bir peçete silecek.
Ve o gün anlayacaksın gittiğimi sessiz ve kimsesizce,
Paylaştıkların izlenmediğinde,
Anlayacaksın bittiğini bende.

“Bitti” diye haykırmasam da,
Bitti...
Çok zor oldu seni uğurlamak yüreğimden.
Bekledim…
Çok bekledim seni.
Dedim ki: “Hiç bir aşk ölümü hak etmiyor.”
Meğer çoktan ölmüş…
Ne hatır kalmış, ne gönül, ne de aşk.

Gitmez dediğim herkes gitti,
Bitmez dediğim her şey bitti.
Bir ben kaldım,
Bir de avuçlarımda kanat çırpan sen.
Şimdi vicdanımla baş başayım;
Ya sıkıp öldüreceğim seni ellerimde,
Ya da açıp parmaklarımı,
Bir kuş misali salıvereceğim gökyüzüne.
Yüreğimden aşkı sökercesine
Koparıp atacağım seni.

Kendini unutturmayan sen değilsin,
Unutmayı bilmeyen benim.

Ama hâlâ hazmedemediklerim var…
Dinmeyen yaralar,
Bitmeyen acılar,
Sönmeyen gözyaşlarım.
Yaradan’a hesap soramayan bir dilim var.
Biz olmayı beceremedik seninle.
Yağmurlar yağdı gittiğin gün,
Sadece yüreğimdi ıslanan.
Ve şimdi…
Sen de herkes gibisin.
24.10.2025 13:47