Beni Hatırlayacaksın Sevgilim

Beni hatırlayacaksın sevgilim.
Hayatının en güzel yerinde, sana nasıl güzellik kattığımı, bütün yazılarımda seni nasıl güzel anlattığımı hatırlayacaksın.

Sevgilim. Beni hatırlayacaksın.
Hem de unuttum zannettiğin, hiç beklemediğin bir anda hatırlayacaksın beni.
Hayatın telaşına, zamanın hızına kapılarak,bir bardak su içer gibi, çabucak geride bıraktığın, upuzun yılların ardından hatırlayacaksın.

Belki bir yolculukta, önünde oturan ve ilk uçuşlarını beraber yapan iki sevgilinin heyecan dolu mutluluğuna tanık olurken.
Belki bir sahil kasabasında koca kalabalıklardan kurtulmak için tatil yaparken.
Yalnız başına bir yolda, düşüne düşüne küçük adımlarla yürürken belki...
Belki bir gün beni tanımayan iş arkadaşının masasında kitabımı gördüğünde hatırlayacaksın.

Yahut da yıllar sonra, çocukların büyürken merak edip, "anne aşk nedir" diye sorduğunda beni hatırlayacaksın.
Aşkın ne demek olduğunu bilmediğin için, beni düşünerek cevap vereceksin;
Seni nasıl kokulu kokulu öptüğümü,
Sarılırken kemiklerini kıracak kadar sıkı sarıldığımı,
Sana bakarken kendimden nasıl geçtiğimi,
Konu sen olunca nasıl doyumsuz olduğumu hatırlayacaksın.

Senin yanında ayaklarımın yerden nasıl kesildiğini,
gökyüzüne kavuşmuş bir kuş gibi nasıl kanatlandığımı,
deniziyle oynaşan bir martı gibi nasıl yerimde duramadığımı hatırlayacaksın.

Kuşların gökyüzünde, martıların denizde kayboluşu gibi, sana nasıl karıştığımı hatırlayacaksın.
Çocuklarına; "Aşk, birinin mavisi olabilmektir." diyeceksin özetle.
Bunları söylerken, aslında seni ne kadar güzel sevmiş olduğumu fark edeceksin.

İşte. İşte o zaman dudağını ısıracaksın.
Çocukluklarının önünde ağlamamak için başka bir odaya geçeceksin sevgilim.
Belki de yıllardan sonra senin için yazdığım ve seslendirmiş olduğum şiirleri dinleyeceksin gizlice.
Ama hatırlayacaksın beni emin ol.

Hayatının en güzel yerinde, sana nasıl güzellik kattığımı, bütün yazılarımda seni nasıl güzel anlattığımı hatırlayacaksın.
Aslında ben bunlara layık değilim diyeceksin kendi kendine.
Ama yine de elinde kaybettiğin yılların bir tesellisi olduğu için mutlu olacaksın.

Ya da en berbat anında hayatının.
Mesela dağılmanın eşiğindeki aileni, bir arada tutabilmek için, paramparça olduğunda hatırlayacaksın beni.
Ayrılıkla koyun koyuna yatarken, ayrılığın ne demek olduğunu anlayacaksın.
Senin gitmemen için nasıl çırpındığımı,
O bankta oturmuş seni nasıl çaresizce dinlediğimi,
Söylediğin her kilometre kelimenle beraber, nasıl un ufak olduğumu,
soğukta kalmış bir sokak kedisi gibi, boynu bükük bir şekilde köşemde nasıl büzüştüğümü hatırlayacaksın.

Aşkın ve ayrılığın gerçekten ne olduğunu anladığında,
Beni hatırlayacaksın sevgilim.

Aslında beni hiç unutmadığını,
bilincinin sana nasıl büyük bir oyun oynadığını anlayacaksın.
Ama çok geç olacak.
Benim yerime çocuklarına sarılacaksın.
Çocuklarına sarılacaksın...