Bilmiyor Olamazsın Şiiri - Emin Yıldız 2

Ben içli bir insanım
Biliyorsun sevdiğim.
İçlenirsem bir kere,
İçim geçer her şeyden;
Ve dönüşü olmayan
Her şey geçer içimden
Kapanırım içime, hiç kimse çıkaramaz.
Kendimi kaybederim, yine kendi içimde.
Ararım da bulamam, bir türlü benliğimi,
Sessizliğe gömülmüş gönül zenginliğimi.

Kaybolmakta ararım, özlediğim her şeyi.
Bana ait, samimi, sımsıcak duyguları.
Hepsi de aşinadır gönlümün hallerine
Seni görünce açan tozpembe güllerine
En girift duyguları geçirirken içimden.
Dokunup zülfiyarin titreşen tellerine
Müşküllerin içinde kaybolurum yeniden
Ruh, duygulara muhtaç,
Duygular, ruha mecbur.
Ne kadar istesem de uçamam sevincimden
En özgür duygularım ten kafese mi mahküm?
Hayallere sınır yok,
Yeşerse umutlarım
Mutlu biter mi öyküm?

Seninle ben de biraz, bedenle ruh gibiyiz.
Birlikte olmak hayat, ayrılık ölüm bize
Duygular pınar olur susayan gönlümüze
Konu hayat olunca, akan sular durur da
Zaman durmaz bir türlü sürükler ne bulduysa
Mahşeri bir gerçeğin esrarlı kucağına.
Can düşmeden ecelin kan kokulu ağına,
Duygular süzülürken, yüreğimden içime,
Seni sevmek dilerim, gönül dolusu sevmek.
Yüreğim aldığınca,
Gönlümde kaldığınca.

Açılmaz yokluğuna, gönlümün penceresi.
Dilimde ahenk bulur isminin her hecesi
Yazgımızı bir yazmış O yüceler yücesi
Sen bendesin, ben sende
Bu can durdukça tende
Gönlüm bir gül bahçesi çoraklaşmış bedende
Gönlümde olduğunu bilmiyor olamazsın.
Sen nerede değilsen, beni de bulamazsın.

21 Aralık 2021  Emin Yıldız