sesini duydum yine
çığlıklarını
beni çağırıyorsun uzaktan
'ben baharım! ' diyorsun....çiçekleri solmayan
sevgiyi doğuran
yaradan'dan armağan
sağanağa vurmuş gözlerde
koyuca bir hasret tütsüleniyor
korkmuşsun yine
ürkmüşsün
bir yürek arayışındasın içine sığınacak
tutunacak bir el ki depremleri durduracak
ebruli bakışlara hüzün inmiştir yine
ürkütüyor med-cezirler ruh alacasında
örselendim
canım kıldan incedir
kâbuslarım oldu suyun yükselmesi
kıyametsi metruk ayrılıklarda
titriyordu sesin dün akşam
pamuklara sardım seni
acıyordu yüreğim bin yaradan
yüreğim yırtılıyordu analığımdan
sen olunca hükmü olmaz gayrinin
gülüşüne yoktan yaratılır dünya
acılar yükten sayılmaz
yoktan sayılır kahırlar
baharlara koşulmaz mı hiç gülüm
âlem talana kurbansa bile
bahardır geride kalan
seni seviyorum bir tanem!
(Can parçam, gönül çiçeğim Ebru kızıma...)
(24 Nisan 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 24.4.2003 16:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne var ki şiirin getirdiği dizelerde saklıdır hayat aslında, yani başlığın ardında. çok güzel dile gelecek biçimiyle..
'pamuklara sardım seni kucağımda '
oldukça hassas bir betimleme
ve şiirin son dizesi de güzel tamamlamış.
şimdi okuduğumda anladım esas. annelik bu kadar kutsal işte
sevgi ve saygılar
Sağ olun Naime Hanım! Sevgiler...
TÜM YORUMLAR (5)