Beni Büyüten Anama
Yağlı kandil yanında nice plânlar yazmış
Yağmur çamur demeden yarına ışık çizmiş.
Köprüsüz derelerden geçmiş de yorulmadan
Yol almış yarınlara şevki hiç kırılmadan.
Yıllar kovmuş yılları köprü gelmiş çaylara
Yurdun şimdi atladı en muazzam çağlara.
Beş kardeşten biriymiş, köyünde tek okuyan,
Köyün çocuklarını bilgi ile dokuyan.
Köylüyle birlik olup imeceye gidermiş
Çocuklar bugün benim, yarın yurdumun dermiş.
Adamış kendisini köyün çocuklarına,
Anayla baba olmuş bütün yokluklarına
Barbaros’la Birgi’de çalışmış önceleri,
Birbirine eklemiş karanlık geceleri
Mesleğinin yarısı yoksul köylerde geçmiş,
Artık şehire deyip yükü Urla’ya göçmüş.
Beni alıp yanına ana gibi sarılmış
Her derde derman için yıllar boyu yorulmuş
Yaşım yedide iken çok ağır hastalıkta
Sabahladık kaç geçe birlikte tek yatakta.
Hem baba oldu bana hem yakındı anamdan
Annemin evindeyken ayrılmadı yanımdan.
Babam Yeşilyurt’taydı, o zaman kahveciydi
Doktora gide gele günler geçiyor idi.
Ateşim olmuş kırk bir, evindeyim anamın
Kucağında baygınca uyuyorum halamın.
Nöbetleşe geçiyor o bitmeyen geceler
Dilim annecim derken yine hala heceler
İlaç doktor kâr etmez derman yok idi derde…
Bir gün Urla’da idik ertesi gün İzmir’de
İlk orta lise derken, öğretmen oldum birgün
Halam gurur duyuyor gözleri biraz yorgun.
Onca zaman zarfında sıkıntımı çok çekti
Bilmem, kaç üzüntüme bana kaşını yıktı…
Sevdiğini söylerdi beni diğerlerinden,
Yanında hayat süren bütün yeğenlerinden
Kardeş çocuklarına hep yardımda o vardı
Yalnızca biz beş idik, bazen on’a varırdı…
Yıldırım kundaktayken gelmiş imiş yanına
Sonradan da ablamı kaydetti nüfusuna.
Biz gülünce o güldü, ağlayınca ağladı
Kendi hiç evlenmedi bize hayat adadı.
Hepimiz terk eyledik, bıraktık tek başına
Halam şimdi dayandı seksen iki yaşına
Has birâder en altta, hala oğlu bir üstte
Bir tebessümle mutlu halam ise üst katta
Evi var aylığı var muhtaç değil kimseye
Bir ömrünü adadı yeğenlere hediye.
Sözlerini tutmadım bazen çok üzdüm seni,
Kanatsız bir meleksin, yine affettin beni.
Ey sevgili halacım, beni sen doğurmadın
Beni doğuran kadar kahır çektin durmadın.
Bizim bilmediğimiz bin bir çile yaşadın
Sağlıklı günler ile geçsin dünya hayatın
Sana olan borcumu ödemez dünya malı
Dualarım Allah’a göstersin nurlu yolu
Kayıt Tarihi : 4.4.2007 17:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Yaman Birgili](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/04/beni-buyuten-anama.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!