Beni Büyüten Şiiri - Hatice Güzen

Beni kırların çiçekleri büyüttü
çiy damlasında açan sabahların serinliği
ağaçların gövdesinde saklı gölgeler
yamaçların içe kıvrılan sessizliği
çamurlu yolların ağır adımları
minik kuşların ince kanatları

….....
.... .

Çocukluğum
hasretin telinden örülmüş bir ağdı
özlemin gizli bir şarkısı
yoksulluğun taşına oyulmuştu

Her ekmek kırıntısında
eksikliğin tadı vardı
her oyuncağın yokluğunda
kimsesizlik büyüdü içimde

…..
..
.... .

Biliyorum
yaşlılığımın duvarlarında yankılanacak olan
yalnızlığın kırık nefesi olacak

Bir huzur evinde
huzurun kendisinden mahrum bir odada
zaman çökecek üzerime
adım silinecek dudaklardan
bir gölge gibi

…..
.. .

Tabutum, tanımadığım ellerin omuzlarında
sessiz bir nehir gibi ilerleyecek

Kefenim, beyazlığın en yalın hakikati
beni hiç yabancı olmadığım toprağa bırakacak

…
............

Çünkü toprak
benim gizli kitabımdır

Çünkü köklerim çoktan onda saklıdır

Çiçekler hâlâ çocukluğumdan fısıldar
kuşların kanadında
unutulmuş bir dua gibi ismim taşınır

…......
....
..... .

Ve ben çekilip giderken
dünya sessizliğe gömülecek

Ama içimde hâlâ kırların kokusu
ağaçların serinliği
minik kuşların cıvıltısı olacak

Çocukluğumun her köşesi yanımda
eksik ama sevgi dolu bir hatıra olarak
beni uğurlayacak

…
.....
.. .