Beni bugun sorma olurmu,
Yine yalan söylerim.
Bildiğin gibi işte,
Olmayan,
Dolmayan taraftayım.
Neresinden bakıp,
Ne görüyorsan,
O kadarim işte.
Az uyuyor,
Çokça şarkılar dinliyorum.
Listemi degistirmemi istemiştin,
Kıyamadım..
Yeni bir sayfa açtım.
Oradan dinliyorum.
Sonra.....
Bir kitap alıyorum elime,
Bir fincan da kahve,
O bitene kadar,
Okumaya çalışıyorum.
Okuması değilde,
Okurken hissettiğim cümleler,
Sanki beynime,
Çivi gibi saplanıyor sebepsizce.
Anlamaya çalışıyorum,
Herkese mi denk gelmiş ömründe.
Bilirsin....
Sulu gözüm,
Çok kolay ağlarım.
Her ne kadar doktor,
Bir kalbimin olduğunu görmese de,
Sen benim,
En yalin halimi ezbere bilirsin.
Dokunduğun,
Gördüğün her yeri.
Tabi unutmadıysan beni.
Uyuya kalıyorum aslında,
Yarı ölüm modunda.
Hiç uyanmak istemiyorum kimi zaman,
Bu sefer oldu der gibi,
Uyanmak ne güzel olurdu.
Ya gereksiz bir mesaj,
Yada adres soran kargocu,
Sanki kasıtla geliyor gibiler.
Sonra uykum kaçıyor.
Tekrar ne zaman uyursan.
Buralar bildiğin gibi aslında,
Sessiz sadece,
Ama kimsesiz,
Herşey hayal ettiğin gibi değil.
Biliyorum
Herşey birgün düzelecek,
Ama ölünce,
Ama sen gelince,
Elbet birgün herşey bitecek.
Ama seninle,
Ama benimle,
Son bulacak.
EYVALLAH.....
Suat Kayis
Kayıt Tarihi : 25.9.2025 23:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!