Beni Bu Hale Koyan Yar

Volkanlarla korlanmış yüreğim delice sadece sana vurgun;
Bakışlarım boş, hislerim avare, dünyam zindan ve gönlüm durgun;
Duygular hasretinden divane, sana müptela bedenim yorgun;
Düşüncelerim muamma, fikirler bulanık, ümitlerim solgun;

Birgün kapımdan gelecek tak tak sesi besledi ümitlerimi;
Alamadım yollardan, yolunun bekçisi o fersiz gözlerimi;
Ayrılığın bir kezzap döktüm de yakıverdim tüm hayallerimi;
Bitiremem yokluğunla ıssız, buzdan da soğuk gecelerimi; 20

Beni bu hale koyan yar,bir bilsen sensizken neler çektiğimi;
Duygularım asice, nasıl anlatırım beni terk ettiğini;
Son kalesi de düştü umudun anlayınca veda ettiğini;
Gidişinle koptu film, unuttum hangi kareyi seyrettiğimi;

Gel, gel ki nazlı sevgili bitsin artık bu zehir zemberek hasret;
Yeter, kalmadı bende derman, yıllardır derim ey gönül döner sabret;
Yokluğunda mutluluk müebbet mahkum, var olan tek duygu nefret;
Nolur dön, güneş gibi geceme doğ, bir gün de olsa bunu lutfet.

11 Şubat 2005