Beni Böyle Kabul Et!

Şu fani dünyanın harlanmış külü
Savurdu rüzgârda toz etti beni
Yanmaz anıt yaptı kum dolu çölü
Ateş kusan poyraz köz etti beni

Şefkat akmaz olsa kurur loş beden
Sıska hayat biter tökezler birden
Divane olmaya gerek yok zaten
Gözden düşen deli, poz etti beni

Gönül kapısında demet-demet har
Kıtlık çeken nefes fezaya bakar
Çürümüş dillerde perişan laflar
Düğümlü ağızda söz etti beni

Hummalı gölgeler aklıma tuzak
Kurdu mu koşan gün boyalı yamak?
Zor olur güneşi yerden kazımak
Baharda kuruttu güz etti beni

Yakından görünmez içi boş öfke
Cismani bir yüzde belli bu leke
Kokmuş can uyutur çürümüş peyke
Ayağa düşene koz etti beni

Dövüşür hayalle derin hakikat
Bağrıma bastığım yaralı hilkat
Dağda avcı mısın, bağcı ol ırgat
Yaşam örgüsünde düz etti beni

Toprağın üstünde ölüyle yaşam
Olursa bu cana hatır koyamam
Eskiden bir idi, şimdi bin yamyam
Tike-tike yedi yüz etti beni