Beni Bir Yere Çağırıyorlar

Söz bulamıyorum sevgilim
Gitmeye hazırlanıyorsun
Gitme demeye yüz bulamıyorum
Yüzün yüzüme dönük
Avuçlayıp yüzüme süremiyorum
Güldüğün yerde kabuğumu soyuyorsun
Güldüğün yer girdap, yutkunamıyorum
Bin yıldan bu yana sevdiğim kadın Şaryasın diyemiyorum
Gözlerinin derinine indikçe
İçimde gizli bir suç örgütünün dağıldığını görüyorum
Bir şairin öldürüldüğüne tanık olmadım
Şair oluyor kalabalığın ortasında kurşuna diziliyorum

Kelimelerin arkasından çıkamıyorum
Sıyrılabilsem şayet
Devirdiğim bütün tümceleri ateşe verip kaçacağım
Böyle böyle bir dağ evi klasiğini bulaştırıyorum zihnime
Çok geçmeden kabulleniyorum
Dağ evi fiziksel bir tenhalıktır
Ya da dayatılmış toplumsal bir alçaklık
Alacakaranlık durumu, antrofobi, astazi...
Çılgın bir çıkış yapıyorum
Ruhumu bulutlu bir güne teslim edip
Salt bedenimle insanların arasına karışıyorum
Gittikçe ufalan göz bebeklerim
Uzağı yakını seçemiyor tedirginim
Beni bir yere çağırıyorlar
Gidesim var gidemiyorum