Beni Beklersin Şiiri - Ramazan Kocapınar

Beni beklersin, bir pınarın derinliklerinde
Akmayı arınmayı, düşlerken öyle sessizce
Yanıp tutuşursun, hülyalara dalarsın gizlice
Derya denize dökülmenin, hasret özlemiyle...

Beni Beklersin, yolum gözler ederken davet;
Beni tanımak istersen, benim adım rahmet.

Beni beklersin, ey güzel yurdumun yamacı
Asık sarkık sarı armutu, inciriyle kiraz ağacı
Mısırın koçanı, buğday tarlası, yozuyla kıracı
Vuslatsız geçen her gün, bilirim ne kadar acı...

Beni Beklersin, dualar eder umarsın medet;
Beni tanımak istersen, benim adım bereket.

Beni beklersin, sardunya açelya gül kokusu
Hey gidi karınca cırcır böceği, bülbül uykusu
Alemlerin şahı nice sine, gönüllerin duygusu
Bunca bitki örtüsü vede şu doğanın dokusu...

Beni Beklersin, amel emelinle birde ibadet;
Beni tanımak istersen, benim adım hikmet.

Beni beklersin, kızgın kumlarda, çöl sıcağında
Bazen uzak elde yaban diyarı, gurbet ocağında
Bazende sılada, yurdun memleketin kucağında
Gizlendin ne ev yerdesin, nede dam saçağında...

Beni Beklersin, sabırla helâlinden sükûnet;
Beni tanımak istersen, benim adım nimet.

Beni beklersin, gece gündüz bol kelâm edersin
Yolunu bulur uydurur, yalanı gerçeğe sözlersin
Hırs hasete doymuş artık, şimdi ölüm gözlersin
Son demindesin, tövbe eder yokuşları düzlersin...

Beni Beklersin, pişman perişan, ol emre itaat;
Beni tanımak istersen, benim adım hakikât.

Beni iyi tanı, benim adım asıl esas, gerçek hakikât.

Gurbetten Bir CAN / Gizemlikartal

16,10,2012 – 23:50 Çarşamba
Kuzey Ren Vestfalya / Almanya