Beni Bekledin Sen Şiiri - Yasin Yamak

Beni bekledin sen,
Yıllarca içinde barınıp büyüyenlerle beraber,
Gözlerini kurşun sabitliğinde çakıp,
Uzak diyarlara dalıp ağladın...
Yüreğini vurdu,bakışlarının keskinliğini tutamadın.
Bensa seni hep beklettim,hiç gelmemecesine
Aslında baktığın her uzakta,çayının deminde ben vardım..

Beni bekledin sen,sen beni hep bekledin,
Ayrılığı yaşaya yaşaya kavuşmayı unuttun
Beline dolanınca ay ışığı gözlerini saran bir öpücük oldum,
Aslında olmayı istedim,öyle hissettim.
Tek düşüncem seninle olmaktı sevdiğim...

Beni bekledin sen,sen beni sıkılmadan hep bekledin,
Rüzgar beni istemeyişime rağmen hep götürüyordu.
Gittiğim yerde sen yoktun,beni bekliyordun,
Her zamanki gibi.
Seni üzmek istemiyordum ama elde değildi
Çünkü rüzgar götürüyordu,beni hep götürecekti ve,
Sen hep bekleyecektin beni...

Beni bekledin sen,
Acını içine gömüp üstüne ağıtlar yakıp,gözyaşların sel şiddetinde
Engelsizce akıp,yanaklarında kıvrılırken
Yıkıldın!
Başına vurdu,kan kızılı gözyaşlarının çağlayışını durduramadın.
Bense hep seni düşündüm,hiç akıldan çıkarmamacasına,
Aslında gördüğüm her serapta,boşalan kadehimin buğusunda,
Hep ama hep sen vardın...