Beni Bekle Şiiri - Ömer Arslan

Gün saat bildirmeden
Bir gece yarısı çıkıp
Gelebilirim sana.
Ay, yer yüzünü kirlenmiş bir bakır rengiyle
kucakladığı zaman
Yahut yorgun bir eylül akşamının
Serin rüzgarıyla
Eylül düşleri kurduğun bir sırada
Güneş merdiven dayamak üzereyken yarına
Ben de bilmiyorum
Aklıma apansız düştüğün gün çıkagelirim
Ben sana geleceğim günü bildirmesem de
Geldiğim de, kapını çalmadan anlayacaksın
Gelişim içine doğacak çünkü

Yahut bir sabah ezanıyla gelirim
Üşümüş bir halde
Hiçbir çocuk, gelişimi muştulamayabilir sana
Bilirsin;
Çocukların en sevdiği vakittir uykuyu.
Veya
İnsanların uyanıp,
Yarasaların uykuya daldığı bir sırada,
Tam şafak sökerken,
Uykuya doymamış gözlerini güldürmek için,
Güneşle kapına dayanıveririm,

Şöyle bir düşündüm de uzun zaman olmuş
Yalnızlığımla yaşayalı.
Zembereği bozulmuş bir saat gibiyim
Yarınlarım yok
Ve bu yüzden sana geliyorum
BENİ BEKLE.