Beni Bana Bağışla Şiiri - Söğüt Gölgesi

Gezdirdiğim bu yabancı kim toplumun içinde?!
Bu gün sordum da kendime sükutta yalnız iken
Depresyon ilk teşhisti bundan on beş yıl önce,
Şimdi yüz türlü sendrom kapmışım arta gelen

Sarılmaya bir ruh arar, ya sıkmaya bir cüt el
Yalnış anda, yalnış yerde cismi ile doğanlar
Balık olsa, suda bile boğulurlar şairler
Bu sebepten, hayatı da yaşayamazlar onlar…

Yüzler dönüp çevrilince, yabancılaştım ben de,
İşte böyle unutuldu değerli çağırışlar
Bir gün bakıp gözlerine utanacaksam eğer,
Bil ki, aşırı yorgunum, beni bana bağışla…

Belki de son isyanımda geçeceksin önümden,
Belki bir gün yaşamın da canlandığı bir anda
Sen ömründen bir şair de geçmişti diyeceksin,
Bir şair ise ömründen geçecektir bu yolda

Bin türlü de düğüm düşmüş ruhumun ipliğine
İçlerinde en derini kronik Oblomovluk
Tarih de gözler önünde bir kez kırıldı yine,
İnandığım gibi değil artık o eski sonluk

Hislerimde savaşlar var, gürültüsünü hoş gör
Benliğimden öz ruhuma bin türlü çağırış var
Bu tükenmez kargaşada eğer duymazsam seni,
Bil ki, aşırı yorgumum, beni bana bağışla

Ben hala geçmişimde durmadan hep koşarım,
Demek, ölmez yaşam boyu ezeli arzuların
Kanatlanan balıkları görürüm ara-sıra:
Gün gelecek, kaplayacak Urmiye’yi, Hazar’ı...

Tam şu anda bitse ömrüm, mirasım bu arzular
Ruhum doymuş, fikrim donuk, gözlerim de görmez hep
Bimediğim bir tek şeye üzülürüm yalnızca
Seni bütün vatanımda sevmek nasıl his acep?!

Sen de geri çevirince, yabancılaştım hepten
İşte böyle unutuldu değerli çağırışlar
Bir gün bakıp gözlerine utanacaksam eğer,
Bil ki, aşırı yorgunum, beni bana bağışla…