Beni Ayakta Gömün Şiiri - Murat Kayalı

kömür haline gelmişti …/ … yakmıştınız yüreklerinizi
sürgündüm
dönmeye çalıştım yaşama geri
„ Kentinizin sokaklarında, içinizdeki o uzlaşmaz, paylaşmaz
ve nefretle aşınmış korkunç hapishanelerinizin gölgelerini gördüm.“
uzaklaştırdınız sevgimi
yeryüzünün en boyun eğmez yüreğiyle yaşadım
öldüm
beni ayakta gömün

herşey bir işaretti …/…o lanetli ateşiniz sönmemişti
üzüldüm
bulutlar yağmur toplamaya gitmişti
“ Bana burada reva gördüğünüz herşeyi kendi yüreğinizde
yaşamamanıza özen gösterdim.”
dağıttım gülüşlerimi
yeryüzünün en dik yamacından atladım
öldüm
beni ayakta gömün

herşey bitmişti…/ … aşk eski bir nefesti
güldüm
terziler bana kanatlar dikmişti
“ Sözü edilen yaratık aşağı bir yaşam formuydu, ama elinde
meşaleler taşıyıp şarkılar söylüyordu.“
şeytanı çiviledim
yeryüzünün en aydınlık penceresinden baktım
öldüm
beni ayakta gömün

firar yardımcılarımdınız …/… adımı sakladınız
göçtüm
herkes bana bir isim vermişti
„Alçakgönüllü olun; kendinize güvenin; riskleri hesaba katın.“
çoğalttınız beni
yeryüzünün en derin yüreğiyle sevdim
öldüm
beni ayakta gömün

ey sahip
diz çöktüm
yaramı ör
küçük kızıyım ben
anneannemin