Şiir yazmayı seviyorum, kağıtlarla dostluk kurmam gibi...
Bu hayatta ben çektim, sevdiğim kişiler çekmesin diye onlara şiirlerle ve güzel anlatımla yazılar yazdım ve sözler söyledim. Bazen kendimi anlattığımda oluyordu ama sanki boşluğu gidiyordu sözlerim, muamma benim...
Muamma beni anlatan bir kelimedir. Çünkü kendi kişiliğimin anlamını çok iyi yansıtıyor ve davranışlarım da onu gösteriyor. Ben kendimi tam olarak 19 yıl sonra tanıdım. Çoğu insan kendini anladığını düşünebilir ama emin olmak için tereddüte de düşebiliyorlar. Ve beni şu dünya da benden başka anlayan olmadığının kararına vardım. Eğer olursa anlayan birisini asla kaçırmamak için elimden geleni yaparım, tabi o zamana kadar yaşarsam...
Ne yapıyorum acaba bu hayatta,
Saklanıyorum oyun oynar gibi bağrımda,
Düşünüyorum aklımdan gecenleri bir anda,
Bakınıyorum etrafıma, beni anlayan var mı?
Çaresiz kuş gibi kaldım ortalıkta,
Uçmak istesem de uçamıyorum hayatın cabasında,
Kanadım kırık ağlıyorum kan kusarcasına,
Toprak olup gidiyorum sessizce, beni anlayan var mı?
Gökyüzü bugün çok güzel masmavi,
Yüreğim tertemiz bir güneş parlaması,
Hayat oyun oynuyor bana iki yüzlü insanlar gibi,
Şu koca dünyada, beni anlayan var mı?
Artık sıkıldım bu durgun hayat içinde,
Aklımda binbir türlü duygular varken,
Çıkmak istiyorum yol bulmak,
Bana yardım için, beni anlayan var mı?
Saklambaç oynar gibi gizleniyorum bir yerlere,
Artık sobelenmek istiyorum sınırsız bir yerde,
Şu ünlü olan insanlardan ne farkımız var diye düşünürken,
Bağırmak istiyorum, beni anlayan var mı?
(03.09.2012, 21:46)
Süleyman MuammaKayıt Tarihi : 11.2.2013 20:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!