Beni Anlamıyorlar Şiiri - Burhan Güler

Beni Anlamıyorlar

Beni anlamıyorlar,
çünkü sessizliğimi taşımıyor dilleri.
Ben konuşsam,
bir ırmak susar belki,
bir şehir durur,
ama kimse duymak istemez suyun ağırlığını.

Ben onların cümlelerinden değilim,
ben yarım kalmış bir sevdanın içinde büyüdüm.
Bir kadın geçti,
adını unuttum,
ama gülüşü hâlâ dizlerimde sızlar.

Beni anlamıyorlar,
çünkü ben anlatmaktan çok,
susmayı öğrendim.
Çünkü ben sevgiyi
bir direniş biçimi sandım.

Ve şimdi,
bir sokak lambası altında
kendime bakıyorum —
gölgem bile uzaklaşmak istiyor benden.

Ama ne çıkar,
anlamasınlar.
Ben yine de
sevgiden yana kalacağım.

Beni anlamıyorlar,
çünkü sevmenin de bir sessizliği vardır,
ben o sessizlikte kaldım.

Sana dokunamadığım gecelerde
ellerim çoğalıyor,
bir şiirin içine saklanıyorum gizlice.
Adını yazsam,
kağıt yanar diye korkuyorum.

Beni anlamıyorlar,
diyorlar ki: “unut gitsin.”
Bilmezler ki,
unutmak — bazen
birini yeniden sevmek kadar zor.

Sen gittin,
ben kaldım,
ikimiz de eksildik belki,
ama dünya hâlâ aynı dönüyor,
aşklar hâlâ aynı yerinden kırılıyor.

Beni anlamıyorlar,
çünkü ben seni sevdim,
bir yenilgi gibi değil,
bir direniş gibi sevdim.

Ve şimdi,
herkes susarken,
ben seni anıyorum —
bir mısranın içinden,
sessizce,
bir kalbin içinden geçer gibi.

Burhan Güler