Beni affet çocuk Şiiri - İlyas Kaplan

içimde
gayzını ifşa etmeye duran cehennemler fokurduyor
yitik zamanlara kelepçeleniyorum

hüznün en koyu şarkısını çalıyor rüzgar
okşuyor up-uzun ıstırapları
yağmur yağıyor şehre
tene değiyor soğuk
beni affet çocuk…

tek katlı evlerin avlusunda kuran okuyan kadınların
kaç kez yüzüne değiyor toprağın kokusu
kaç kez yuvarlanıyor boşluğa
karanlık pencerelerden seslerin uğultusu
ayrılık saatlerinin saplandığı göğüslerde
vakit akşam
ağıttır …
annenin yağmalanmış gönlü
bir yağmur damlası gibi usulca akıp giden

beyaz renkli bir güvercin kanat vuruyor gecenin göklerine
ışığı sönük ay bir aynadır,
boydan boya çatlamış
yere düşmüş kırk parçaya bölünmüş
her parçası nar-ı hazandır

kadim bir kederin şavkı vuruyor alınlara
tebessümler soluyor dudaklar
nefes nefes ,hücre hücre
elemi söyleniyor ağır aksak
bir kerbela beyiti gibi mahzun
kan revan kelimeler

beni affet çocuk

redfer