Beni affet anne Şiiri - Veysel Sari

Ben ki dağların ardında kalmış bir bulut
Gözyaşlarımı sakladım senin için
Her sabah sofrana konan ekmeğin
Bereketine dokunamadan büyüdüm anne

Oysa ne çok emek verdin
Her nefesime, her adımıma
Ben büyüdükçe küçüldü ellerim
Tutamadım sözlerimi, vaatlerimi
Parmaklarımın arasından aktı gitti zaman

Kapında bekleyen kedilere bile
Daha çok sevgi verdim bazen
Sana ayıramadığım vakitlerim
Şimdi birer diken oldu yüreğimde
Her gece batıyor vicdanıma

Pencerenden baktığında
Göremedin uzaklarda savrulan oğlunu
Ben ki dağların ardında bir bulut
Yağmur olup dökülemedim bahçene
Çiçeklerin soldu beklemekten

Şimdi uzaklardan sesleniyorum
Affet beni, affet anne
Gölgende büyüyen, gölgeni unutandım
Sana layık olamayan evladındım
Ama hâlâ senin çocuğunum, hep öyle kalacağım

Sen ki ışığı sönmeyen bir kandil
Ben ki o ışıkta savrulan pervane
Ne kadar uzağa uçsam da
Hep senin etrafında döndüm anne
Ve dönmeye devam edeceğim, son nefesime kadar