Beni Şiiri - Güvenç Gürses

İyiyi kötüyü çabuk sezerken
Gereksiz şeyleri örsle ezerken
Bir zamanlar hepsi ile gezerken
Teker teker aldın üzdün sen beni.

Halis ağbeyimi sen çabuk aldın
Yetmedi anamı yellere saldın
Yeğenim, ağbeyim, babamı alıp
Yetim öksüz yaptın üzdün sen beni.

Dostlarımı bir bir alıp elimden
Tenlerin ayırdın gönül serinden
Üzüntüye gark eyleyip derinden
Onlarsız dünyada üzdün sen beni.

Sanki senden farklı taptığımız var
Teker teker bizden hep kaptığın var
Vaatle onlara bir yaptığın var
Cennet bile desen üzdün sen beni.

Bir gün gelir isek biz de huzura
Hak Muhammed Ali olup ol nura
Bakmayız mümince hiçbir kusura
Kursum görmesen de üzdün sen beni.

Gidenlerin özü bizim dillerde
Kokusun buluruz açar güllerde
Şah damardan yakın Hakk, gönüllerde
Hak Muhammed Ali üzdün sen beni.

Gürses bekler iken; Gel ilhak eyle
Haktan Kevser içip her gün meşk eyle
Tende para gönülde de aşk eyle.
Deyip emretsen de üzdün sen beni.