Vakit tamam, içimde kalmadı beklentim.
Sustu içim, ben dahi duymam ki sesin.
Kıyıldı iki elin arasında kalan gönlüm.
Ne vakit ti unuttum, umudum tükendi.
Dar koridorlarda yandı yüreğim, içim.
Hangi zalimin hadsizin sofrasına düştüm.
Ben vardım sofrada ben, yendi yüreğim.
Üç öğün dinlendi, kör olasıca kulaklar.
Doymadı inan, arş dinledi yerle bir gök.
Bir veda mı yürür gider gölgem kalır.
Bir vedadır kaç zaman olsa gelmez geri.
Sökülüp giden, ben tuttukça paramparça.
Uğruna bir hiç uğruna, ben yaktım ben.
Kenan Gezici 11/10/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 11.10.2025 21:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!