Belki bir gün gün ışığına çıkartırım acılarımı.
Sen acılarına yanarsın, ben senin bana bıraktığın
ömürlük yalnızlığıma.
Söyle şimdi nerede kaldı o öz güven
Benden sana armağan olsun.
Bakma öyle onca emeğin boşa gidişi büküyor boynumu.
Kaç damla göz yaşı, söndürür yürekteki yangını.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var