Benden Olur Bu Hüzün Şiiri - Salim Diyap

ah bu şehrin sözüm ona yaşayanları
yükünüz ne kadar ağır öyle
hem kendiniz
hem gidenler için yakıyorsunuz ağıtları

ah bu şehrin sözüm ona yürüyenleri
yolunuz ne uzak öyle
bir yerine iki kez atyorsunuz adımları
adım başı
topluyorsunuz ölüleri

ah bu şehrin konuşanları
kederinize yeni sözler bulmalı
sizinle ağlamalı,
sizinle kanamalı
yoksa azar gidişinizle içimize
acısını damıtan bu boşluk
yoksa çürür
bu soğuyan bedenler
bu çadırlar altında sabrını sınayın hüzün
bu sessizlik
bu karanlık
ebedî ayrılık çağrısı
bu yer sarsıntıları

ah ben niye taşıyorum bu taşlar altında kanayan yüzleri
nerden tanıyorum bu kırık dökük bedenleri
yaşıyorum diye kendimi nasıl alayım sizden
dayan diyemeşken dostuma
dayanır da elinden bir şey gelmez diye korkmuşken

ah gidenler,
vakitsiz gidenler.

bir zardali dalına uzanır gibi uzandı kefeninize elim,
öptüm beyazından ebedî ayrılığı!
izlerken geçmiş zamanın içindeki gölgelerinizi,
unutulmayı bekleyen anılarınız
ölümden alacaklı bir hayatla
adım adım taputlarınızın peşindeydi

ah bu kırık camlar
yıkık duvarlar
nasıl da bendensiniz
bir an bırakıyorsunuz yakamı
gel seni de tanıştırayım
Filiz'in yeşil gözleriyle bakan
ölümün dinmez yarasıdır bu hüzün.

ah gidenler
vakitsiz gidenler