Dert yağdıkça üstüme, rahat yaşar zanneder,
Ben "hadımım" dedikçe, o yine benden ister.
Ruhu duymaz kiminin; kimi doymaz yer de yer,
Ben "hadımım" dedikçe, o yine benden ister.
Çalıma diyecek yok, sanırsın ki kahraman,
Dinden bahseder durur, ne sap kaldı ne saman.
Tutturdu bir paralel, bu yol çıkmaza gider,
Ben "hadımım" dedikçe, o yine benden ister.
Yağ tükendi, takat yok; geldik yolun sonuna,
Bakmaz kimse kimsenin şalvarına donuna.
Asır geçti evsizim, evler yezidiye der,
Ben "hadımım" dedikçe, o yine benden ister.
Devlette mi hayâ yok, yönetenler mi arsız?
Milyonların içinde bizler yaşadık ıssız.
Ne arandık sorulduk, varlığımdan bîhaber,
Ben "hadımım" dedikçe, o yine benden ister.
Artık beni saymayın, vatandaşlıktan çıktım,
Beni böyle yaşatan şarlatanlardan bıktım.
Patlayan isyanlarım bombadan daha beter,
Ben "hadımım" dedikçe, o yine benden ister.
Yetmez mi dediklerim, usandım söylemekten,
Tek helal lokma kaldı bunca yıllık emekten.
Aksakal diretse de, dese de artık yeter,
Ben "hadımım" dedikçe, o yine benden ister.
15.09.2014 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 15.9.2014 13:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Benim objektifimden uzun yılların fotoğrafı budur. E.Ö
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!