Benden İmam Olursa Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Benden İmam Olursa

Nerde o çocukluğum, ararım gençliğimi?
Bazen karadan gittim, bazen havadan geldim,
Rüzgar görse kaçardı dağ gibi benliğimi,
Bazen mertlere sordum, bazen yazmadan sildim.

Ramazanlık tuttular benim gibi alimi,
Aklım futbol maçında,bilmiyorlar halimi,
Maça yetişsin diye terk ederdim talimi.
Bazen kıyamdan kıstım,bazen rükudan çaldım.

Yaşım onbeş-onaltı,derdiler gel imam ol,
Elinde kitap gördük,sende ilim olur bol,
Müşkül duruma düştük göster bize çıkar yol,
Bazen isabet ettim, bazen konuyu böldüm..

Mübarek gibi deme, hizmetinden tanırım,
Gururum okşamayın, şeytana aldanırım,
Nefsim beğense bile, ben biraz utanırım,
Bazen vijdana sordum, bazen Allaha saldım.

İsabet ettiklerim övüldü dilden dile,
Yanlış söylediklerim örtüldü bile bile,
Tepkiler gelmeyince büyüdüm nefsim ile,
Bazen ulema oldum, bazen sınıfta kaldım.

Maşallah duya duya ilim irfanla doldum,
Fıkhı meseleleri görmeden fakih oldum,
Aramaya gerek yok, herkese bir yol buldum.
Bazen altın diş taktım, bazen çeneyi deldim.

Var olanı tasadduk bir çok yiğidi aşar,
Olmayanı infakta denizler gibi coşar,
Bekara:Karı boşa derseniz hemen koşar,
Bazen küheylan oldum, bazen tavuktan yıldım.

Gerilere bakınca gülerim hallerime,
Nerdesiniz sorarım, bitmez delillerime,
Cevap veremiyorum, ne oldu dillerime?
Bazen tefekkür ettim, bazen aklıma güldüm.

Mustafa Hoşoğlu
23.04.2011