Benden gitme Şiiri - Filozof Sosyolog

Benden gitme…
Gidersen, içimde bir kuş uçar,
Adı özgürlük olur, ama kanatları kan ağlar.

Yüreğimdeki çiçek bahçesi solar,
Bir beyaz güvercin gibi,
Sen de gökyüzüne karışır gidersin.

Rüzgâr, kokunu getirir uzaklardan,
Nemrut’un esintisi gibi dokunur tenime
ama sen yoksun.

Ben, ben olmaktan çıkarım,
Bir eksik hece gibi kalırım dizelerde.
Kalpsiz biri olurum,
Adını her nefeste arayan bir yarım.

Toprak bile susar ardından,
Dağlar yankı vermez sesine.
Benim içimde,
Bir “gitme” kalır,
Senin içinde,
Bir “gittim”.

Ve dünya —
bir şiirin ortasında,
iki dilde aynı acıyı söyler:
biri “benden gitme” der,
diğeri “çû” der,
ama ikisi de “kal” ister.