Yol ve yolculuk, belki de bitmeyen çile… Neyi değiştiriyor, kurtuluyor musun anılardan?
Kaçış bu, kaçışın ta kendisi,
Nereye kadar kaçış, belki bir arayış, o da neyi bulana kadar?
Bulsan da anılar boğar atar adamı boşluğa.
Boşluk neresi ki, var mı böyle bir olgu?
En iyisi karanlıkta yaşamak…
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Yürek o kadar büyükki içine ne koyarsanız alır. siz o kadar güzel ifade ile anlatmışsınız ki . Kalminiz daim olsun. beyim tam puanla kutlarım sizi
Savaş bu, insanın kendisi ile veya kendi kendine savaşı, ya da yüreğinle.
İnsan kendi yüreğine savaşta her şey mubahtır diyebilir de, böğrüne, böğrüne olmasa da sırtından sızlatabilir mi?
Dedim ya yol kısa, ama gece çok uzun, artık kendime acıyorum, binlerce soruyu beynimde üretip cevapsız bırakmam, yıkıyor bütün duvarları, hüznü büyütüyor içimde, kendi kendini besleyen…
Çaresizliğin bedeli belki de son çırpınışları yüreğin…yalnızlık gece öten bir kuş, isimsiz, tarifsiz, kimsenin sevmediği…
ktluyorum güçlü kalemi..
namık cem
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta