Bendeki İnat Şiiri - Veysel Şimşek

Bendeki İnat

Akıl almaz bazen nedir bu inat,
Masumda kuru öfke beyde saltanat,
Can çıkar huy çıkmaz buda bir sanat,
Dediğini yaptırır bendeki inat.

Yeri gelir sığmaz olurum eve,
Bazen de pireyi görürüm deve,
Bir hoplar iki hoplar çekirge düşermiş ava,
Şeytana taprırır bendeki inat.

İnsanın içinde çıkmayan huydur,
Kendisi gariban inadı beydir,
İnsan yaşamında bitmez birşeydir,
İçimde hep durur bendeki inat.

Benle doğar benle yaşar bir asır,
Lekedir diyemem görünmez nasır,
Beni hep kendine ediyor esir,
Yoldanda saptırır bendeki inat.

Akıl haber anlamaz aslında boştur,
Ehli insan olmak ne güzel hoştur,
İnatçılık insanın kalbinde taştır,
Kendini kaptırır bendeki inat.

Veysel der; Boş dünya yol alan gemi,
Beni memnun etmez düzeni demi,
İnat huydur ondurmaz ki adamı,
Dediğini yaptırır bendeki inat.