Bendeki Ben Şiiri - Celal Bahar

Sen... Bendeki ben. Sen... Bana hükmeden. Hem can veren, Hem canımı alan. Varlık ile yokluk arasında kalan. İçimde en derinlerde, Yüreğimin tam merkezinde olan. O güzelliktir ki; Tarifini sende bulur. O lezzettir ki; Tadını senden alır. Cümle kainat bilsin ki; Cennet dedikleri yanında viran kalır. Güneş dedikleri soğuk, Ay dedikleri sönük sayılır. Gönülleri yaşatan da sensin, Gözlerden yaş akıtan da. Nefes aldıran da sensin, Soluksuz bırakan da. Ey yar, Ey sevgili... Bu can seni arzular, Bu gönül seni diler. Varlığını görmek, Huzuruna ermek ister. Al beni kat kendine, Kat ki ben diye kimse kalmasın. Kavuşsun can candaki can ile. Varlığım varlığına karışsın. Çünkü güldüren de sensin, Öldüren de. Kor olup yakan da sensin, Buz olup söndüren de. Bak bekliyorum kefenim cebimde. Sen yeter ki bana gel de. Mahpus olsam kaçarım. Prangaları söker koşarım. Ya kanat takar uçarım. Ya dağları deler, Yeni yollar açarım. Bekliyorum sevgili. Vuslata hasret, Aşkına namzetim. Sen bana gel de, Yokluktan çıkar gelirim. Sen sadece kabul de, Varlıktan geçer gelirim. Ölümü seçer gelirim... Celal BAHAR