Bende Nehirler Var Uçmak İçin

bardakla konuşan
demire küsen
küsmeye öyle alışarak
yani böyle arkadaş gibi olan
bir ev düşünen sonra
dikine bir kahır bir mügala
kör tebeşir izine silinen musalla
ya tebeşir ya teneşir diye diretip üzen muamma

bende bir yan hicran yaylalarında gül yetiştirmeye deli
oysa deliler hiç gülmezler

sığmış yollar ayakkabılarıma
sus dudakları büklüm büklüm yılanlar hatırlıyor
zemheri demek için acı çekecek o da kışa
bir meclis ki meclislere tırmanıyor
tuz ve buz bir ömür o bakışa

bende uçurtmalar uçuruyor insanları ipin ucunda

yağmurla yıkanan tüm çeşmeler sebil
katarakt inmiş yeşilime nurumun
esasen ışık olan zehir
zehir olansa nur
diz dize kokarak boğar elleri kafur

bu sefer ümit çıkıp insana kon diyor
kon bu yaraya bu yara evin olsun

camda düşünen
ellerini düşüren
mürekkep içip su yazan
hep körebe vicdan ardı sıra su i zan
öyle katılarak karmaşaya sürüklenir gibi olan
hepsinin dışında hep senin dışında
tepsinin içinde bir cümle kürdana saplanan insan

bende nehirler var uçmak için
ve gözler kaçmak için
deliliktir belki

ama deliler ne sever hiç bilmezler