Bende kendi acılarıma ağlayacak kadar
Yürek kalmadı.
Başkalarının acılarına sığınıyorum artık
Kurtulmak için kendi acılarımdan
Başkalarının acılarına ağlıyorum
Müthiş kederi sırtında kambur gibi
İnsan olmanın
Koskoca bir halka yetebileceğini düşünürken,
Bölerken yüreğini milyonlarca kez
Sana kalan bir hiç olur çoğu zaman,
Ve artık sende sana yetecek kadar yürek kalmamıştır...
Başka yangınlara koşarsın hep
İçindeki orman kül olurken göz göre göre
Kendi acılarına ağlayamazsın...
Su dökemezsin kendi yangınına bile
En çok senin acıların vardır
Havaya kaldırılan her pankartta,
Haykırılan her sloganda
Hayalleri yarım kalmış bir çocuk ağlar.
İnatla yürüdüğün her yolda
Kendi isyanın vardır.
Yaşanamamış bir aşkı düşünüp
Daha da sıkarsın yumruğunu
Anlaşılamamış olsa da
Sevdanın en temizidir yüreğindeki
Bunun içindir yar diye sarılıp mavzerine
Vurman kendini dağlara
Girdiğin her çatışma sevgiyi yok edenlere karşı
Sevgisizliğin bağrına sıkıyorsun aslında bütün kurşunları
Hani ağlamak ayıptır ya sana
Merak etme
Gecenin ağzı sıkıdır
Dilsizdir gece
Gece sır tutar
Ağla
Dinsin diye gözyaşı uğruna ağladıklarının,
Ağla gülebilsin diye bir halk...
Bu yürek senin değildir artık
Ve sende sana yetecek kadar yürek kalmamıştır...
21 Nisan 2003
00:10
Kayıt Tarihi : 29.10.2005 00:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve sende sana yetecek kadar yürek kalmamıştır...
__Tek kelimeyle harikaa....Yüreğiniz dert görmesin....
Bütün sorun, başkalarının acılarını içselleştirip onlarla özdeşleşmekten kaynaklanıyor.
Öyle bir noktaya varıyorsun ki, kendini hissetmez oluyorsun artık. Sorumlulukların zorluyor çünkü...
Ama doğrusu da bu ya...
Sevgiyle:)
Hala bir şeyler diyecek durumda değilim...
'Bu yürek senin değildir artık ...'
Tebrikler Melih,sevgiler
TÜM YORUMLAR (7)