Bende Kal, Hep Bende Kal

Ben bakışlarına takıldım, takıldım öylece kala kaldım
Sen kulak verme ahlarıma! Ne olur boş ver
Ne olur duyma beni
Duysan da
Sanırsam çözemesin
Sözlerimi
Çünkü ben kuşların
Böceklerin
Gözyaşların diliyle haykırıyorum
Ama unutma
Seni ne çok ne çok
Sevdiğim
Gelinciğe
Papatyaya
Nergise
Birde seni çok seven, şu paramparça olan yüreğime sor

Uzatsam ellerimi tutma, çünkü Nurhak’ım, Gabar’ım
İçten içe yanan Ağrı, Nemrut, Erciyes’im
Yandıkça azalmıyor
Aksine
Daha da
Çoğalarak yanıyorum
Yüreğimde
Sen varsın, sen varsın diye
Bakmaya kıyamadığım
O gözlerin
Hüzün dolu gözlerimde
Şu kor, ateş yüreğimde
Sende kalsın
Fırat ol
Dicle ol
Sana olan tüm sevgimle
Gözyaşlarım gibi, donuk, durgun ve sessizce ak içime

Gülümsemeni dök ellerime, gülümsemeni seviyorum
Tüm sıcaklığını, ruhunu dök şu yüreğime
Çünkü ben senin
Varlığını seviyorum
Kalbini ver bana
Geri isteme
Çünkü seni
Senden çok seviyorum
Gel darmadağın etme
Şu
Hayallerimi
Üşüten zemheri olma
Hep bahar kal kendin gibi
İstersen cehennem ol
Yalnız bende kal
Ben alışığım acılara
Çünkü ben Mardin, Batman, Şırnak’ım
Mem olmaya, Zembîlfiroş olmaya, Siyabend olmaya hazırım

Mehmet Çobanoğlu
29.09.2018
İstanbul