Bende Asıl Gördüğün Şiiri - Süleyman Akgül

Uzun zaman oldu.
Karşılaştık sokak ortasında,
Dünya küçük dedim içimden..
Sende dedin...
Anladım..Gözlerin boşluğa daldı çünkü
Bende öyle yaparım ya hep!
Ordan biliyorum

Hep anlamamış mıydım seni zaten
Neden aramadın ki bunca zaman?
Gururun muydu bizi bizden ayıran?
Eğer öyleyse hakikaten
Ağla kaderimize el-an,her an

Ben sana baktım, sen bana.
'Nasıl görünüyorum'? dedim
Gülüştük.
Biraz kilo almışsın dedin
Ve birde gözlük? akıp giden seneler...
Evet dedim çok ucuz buralarda,gözlükler de top ten
'Para dediğin nedir ki dedim Allahsızın taptığı'
Safra artığı..

Sonra...
Kızdım ve küstüm sana,sen bilmeden
Ben iyi bilirim küsmeyi
Küsüp gitmeyi,gelmemeyi
Oysa sen bunu hiç bilmeyecektin o vakit
Gel otur bir kahve içelim dedim.
Filitre olanından ecnebi marka.
Ben çok severim de..
Sen sevmem dedin.
Dokunur dedin,dokundurtmadın
Ne kendine,ne yaralarına
Oysa ben hem seni,
Hemde sevdiklerini sevmiştim senin
Tek senin için
Acelen vardı zahir,ayrıldık

Yıllar geçti...
Artık biliyorsun, ben iyi küserim
İçimde bir çocuk saklı çünkü
Gönül sağrısına gizlenmiş
O çocuk karanlıktan mı korkmuş nedir?
Bir el bekliyor, umutsuzca
Geceleri yorganın altına giriyor hala!
ya da yalnızlıktan

Ve şimdi sana söylemem gerek
O gün bende gördüğün neydi?
Bilmelisin..
Bu bilgi pek işine yaramayacak gerçek hayatta
Lineer denklemler,matrisler,yada havuz problemi gibi
Gereksiz,saçma

Evet Bende asıl gördüğün var ya,
Bir insandan daha fazlasıydı
İki kol,iki ayak değil belki
Yarım bir kalp,iki gönül ağrısıydı...