Ey Gönüldaş!
Ben ki aynayım var izle kendini,
Musâ ve Firâvun yaşıyor bende;
Gör zâlim nefsinin nasıl fendini,
Kendi kuyusunu deşiyor bende..
Dünya rüyâ iken peşinden koştu,
Uyandığı zaman elleri boştu,
Halbuki mecâzi mahbûbla coştu,
Kalp sûistimâlle üşüyor bende..
Aldanma dünyanın aslâ rengine!
Bir ömür hazır ol nefsin cengine,
Kendini bırak o AŞK âhengine,
Hevâ bir ağırlık, düşüyor bende..
Gönüldü yoldaşım Aşktı mürşidim,
Kabul buyurursa ben de müridim,
Sâyesinde şükür bir muvâhhidim,
Az da olsa nefis pişiyor bende..
Tarsûsî fakirden gelin ders alın,
Sağlıcakla ölür isem hep kalın,
Dünya fâni bunu bilerek dalın,
Gönül vuslâtına koşuyor bende..
"Adem KAÇAR - 10/08/2018"
Adem KaçarKayıt Tarihi : 10.8.2018 10:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşadıklarım benim imtihânımdı, bana karşı tavrınız da sizin.. "Yumurta dıştan bir güçle kırılırsa yaşam son bulur, içten bir güçle kırılırsa yaşam başlar; zirâ sahih dönüşümler hep içten gelir.." [İbn-i RÜŞD]
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/10/bende-64.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!