Bencillik Şiiri - Yavuz Turhan

Yalın bir bencillik yüklü,
gözlerinde.
Karşındakini hiçe sayan değil,
Onu elde etmiş, fakat başkasına gitmesini
nefretle karşılayan, bir bencillik...
Üzerine; yüzlerce sevişmelerden sonra,
sinmiş kokusunun,
havaya bile karışmasına öfkelenen
bir bencillik...
Bense, seni; yani yaşamımın en önemli zaferini,
kaybetmemeye çalışan! bir yolcu tedirginliğinde,
ne yapacağımı bilememenin acısıyla yanarken.
Sen, kayan bir yıldızın serinliyiğle üşüyorsan...
Bir hava boşluğu ver demektir aramızda,
ikimizide oradan oraya savuran...