Bencilim... Şiiri - Neyzen Muharrem Dere

Bencilim...

Ben bencilim, bulaşma bana
mutsuz ederim senide
kendimi ettiğim gibi...

Önce beni dinlesinler isterim
derde derman olacaklarsa elbette

aramam kimseyi, beklerim
aradıklarında da kızarım önce
hangi dağda kurt öldü
işin mi düştü yoksa aradın,
diye paylarım bir güzel.

Soru sorarsın sonra sen
hesap sormayada kalkarsın
tepemin tasını attırırsın
kırarım kalbini bak
diyorum işte, bencilim ben

Eleştireyim deme sakın beni
ben eleştiriyorsam nimet bil
okuyorum geziyorum yazıyorum o kadar
müşterilerimden para alıyorum bu iş için
sen dostumsun diye bedava
iyi dinle ne dersem, not al hatta
işine gelmiyorsa yaklaşma bana

Yalnızlığımdan sana ne,
hem kim yalnız değil ki gece olunca?

Perde kapanınca eve yalnız döner
baş aktörlerin hepsi,
dam ve jöndamlar bir başına karşılarlar sabahı
kalabalıkta çekilmiş fotoğraflarına bakarak
yudum yudum içerler geceyi
tükenerek tüketirler zamanı
ve bir başına beklerler ölümü.

Sen bak işine, dön kalabalığına
mutlu ol olabilirsen, ben bencilim
gördün ve bildin işte...

14.55 - 2 Ocak 2010
Başakşehir - İstanbul