Bencilim Şiiri - Erol Erarslan

Her telefon çalışında; O! diyorum
Bahçe kapısının her açılışında pencereye koşuyorum,
Ayak sesleri duyuşumda hep; sensin
Geldin sanıyorum..
Hani diyordun ya; birşeyin değeri kaybolunca anlaşılırmış
Ben seni kaybettiğimi hiç düşünmüyorum
Seni hep yanımda olsan bile; özlüyorum..istiyorum..
Zor olan değil kaybetmek
Ah yok mu var olduğunu bile bile hasretini çekmek!
Hani; dışarda,denizde dalgalar vardı ya
Durulmuş..
Sen yoksun diye onlar bile bana kırılmış..
Çok tuhaf; çayın tuzlu olduğunu yeni farkettim
Şekerin acı,zeytinin beyaz olduğunu..
Saatler bile tersine,tersime dönüyor iyi mi?
Yoksa ben mi iyiyim?
Erkekler ağlamaz
Erkek adam duygularını dışarı vurmaz
Dışarı sızan duygularını vurur!
Çok görme ne olur!
Avucumda minik bir kuştun,uçarsın sanıyordum
Kapattım avucumu uçmayasın istiyordum.
Sıkıyordum sıkıyordum
Sıkı sıkı tutuyordum..
Ne o uçmak mı istiyorsun?
Beni anlamıyorsun; tamam uç gönlünce
Ama benim bahçemde!
Ya benim bahçemde ya da benim bahçemde!
Hala mı bencilim?
Seni paylaşmayı istemiyorum
Eğer bu bencillikse bencilim öyleyse...
Seni bencilce istiyorum..
Seni bencilce seviyorum..
Çok bencilce seviyorum!